22ste Dynastie 945 - 715

De tweeëntwintigste dynastie van Egypte regeerde van ca. 945 v. Chr.- 715 v. Chr. het land en wordt in het algemeen aan geduid als de Libische dynastie.
Egypte had al lange tijd met de buren in het westen van doen gehad.
Al in de tijd van Djer werd er een expeditie gehouden in wat later Libië zou heten en Snofroe nam er 11.000 bewoners gevangen en 13.000 stuks vee in beslag. Ook Mentoehotep II ondernam een expeditie tegen de inheemse Tjehenu en Tjemehu. Wat voor volkeren dat precies waren en wat voor taal zij spraken is niet bekend, maar een verwantschap met de berbervolkeren is een goede mogelijkheid.
Ongeveer een eeuw voor de tijd van Ramses II begonnen zich vreemdelingen van overzee in het land van de Tjehenu (Libië) te vestigen. Dit had waarschijnlijk te maken met het opdringen van Indo-Europese volkeren in zuidelijk Europa. We kennen een aantal namen van deze 'zeevolkeren', nl. de Sherden, Meshwesh, Libu, Ekwesh, Shekelesh en Teresh. Het is naar de Libu dat de Griekse kolonisten die er rond 630 v. Chr. de stad Cyrene stichtten, het land Libië noemden. Wat voor taal deze volkeren spraken is zeer onzeker. Een aantal spraken mogelijk iets Indo-Europees, anderen een pre-Indo-Europese taal van het Middellandse Zeegebied. Van het laatste weten wij bitter weinig omdat vrijwel het enige dat ons daar nu nog van rest het moderne Baskisch is.
Ramses II moest zich al verdedigen tegen de Sherden die een reeks forten langs de Libische kust gebouwd hadden, maar onder Ramses III werd de dreiging pas echt kritiek. Egypte wist zich met moeite staande te houden in deze woelige tijd die wel als de brandkatastrofe bekend staat.
Onder de verdere XXe en XXIe dynastiën vestigden zich aanzienlijke aantallen Meshwesh in de Nijldelta en de 'Opperhoofden van de Ma (Meshwesh)' ontwikkelden zich tot plaatselijke machthebbers.
De tijd van de XXIe dynastie was een tijd van koninklijke zwakte en de hoofdlieden van de Ma vervulden belangrijke posten in het leger. De laatste koning van de dynastie Psoesennes II huwelijkte zijn dochter Maatkare uit aan een van hen, de vorst van Bubastis en opperbevelhebber van zijn leger, Sheshonq. Deze volgde hem op en werd daarmee de grondlegger van de Libische dynastie.
De twee eeuwen van Libische overheersing waren een tijd van herwonnen kracht en wederopbloei voor Egypte. Hoewel het zuiden van het land een theocratische staat was die geregeerd werd door de priesters van Amon en aanvankelijk niets van de vreemdelingen op de troon wilde hebben, wisten de Libiërs het koninklijk gezag weer te versterken door hun eigen familieleden tot Goddelijke Aanbidster of God's Echtgenote-op-aarde te benoemen. De dynastie verviel uiteindelijk door interne geschillen over de opvolging.

De farao's van deze dynastie: