De Egyptische dynastieën met hun Farao's

Derde Tussenperiode, dynastieën 21 t/m 24

De Derde Tussentijd was een woelige tijd, waarin veel oorlogen en heersers elkaar frequent opvolgden.
Na de dood van Ramses XI ontrukten de Hoge Priesters van Amon in Thebe in de persoon van Herihor de controle van de farao's.
Het land was weer verdeeld in twee delen. Herihor leidde het bovenste gedeelte en Smendes het Lagere Egypte. Smendes richtte de 21ste Dynastie op, die ook als Tanites bekend is. Zij werden vervangen zonder een duidelijke strijd door de Libische koningen van de 22ste Dynastie.

Egypte heeft lang banden gehad met Libië en de eerste koning van de nieuwe Dynastie, Shoshenq I, diende als generaal onder de laatste heerser van de 21ste Dynastie.
Het is bekend dat hij zijn eigen zoon aanstelde als Hoge Priester van Amon, een post die eerder een erfelijke benoeming was.
De karige en fragmentarische aard van de geschreven verslagen van deze periode maakt dat het onzeker is.
Er schijnen vele subversieve groepen geweest te zijn die uiteindelijk tot de verwezenlijking van de XXIIIste Dynastie leidde. Er werd hierbij een nieuwe hoofdstad opgericht, Saïs door de XXIVde dynastie.
Daardoor zijn er eigenlijk drie heersers: twee dynastieën in de delta en Boven-Egypte in handen van de Amon-Priesters.

21ste Dynastie: 1070 - 945

De éénentwintigste dynastie van Egypte regeerde van 1070 v. Chr. tot 945 v. Chr..
Deze tijd wordt vaak de Derde Tussentijd genoemd omdat het land in verval geraakt was onder de voorafgaande latere Ramessiden.
Een belangrijke oorzaak hiervoor was dat de priesterlijke bureaucratie - vooral de hogepriesters van Amon - een staat in de staat geworden was die alle belastinggeld opeiste.
Daarmee was de macht van de koning tot een schaduw verworden.
Onder de koningen van dynastie 21 schreven de hogepriesters van Amon zelfs hun naam in een koninklijke cartouche en daarmee eisten zij in feite de koninklijke waardigheid voor zichzelf op.
Het zuiden was daarmee een soort theocratie geworden met een pontificaat met wereldlijke macht.
Internationaal was de situatie ook niet erg bemoedigend, in het hele Midden-Oosten was het onrustig.
In Mesopotamië was de Aramese volksverhuizing aan de gang en Egypte was te zwak om zich veel met de buitenlandse politiek te bemoeien.
Ook Egypte kreeg met vreemdelingen te maken. Er waren veel Lybiërs die zich in het westen van de Delta vestigden. Het waren dan ook Lybische vorsten die de macht over zouden nemen en de XXIIe dynastie zouden vestigen.

De farao's van deze dynastie: