Dag 2, donderdag 30 november 2017.

Programma vandaag: Wadi El-Hitan, Wadi El-Rayan en Hoeni.

Na de onenigheid tussen de hotel eigenaar konden we uiteraard niet ontbijten om 6 uur maar pas om half negen, daar hebben we uiteraard niet op gewacht en zijn het dorp ingereden om wat lekkers te halen bij de plaatselijke supermarkt. Afgelopen avond hebben we door dit alles ook onze doelen enigszins bijgesteld, d.w.z. de trip naar de druipsteengrot is verplaatst naar de vrijdag zodat we vandaag op zoek konden gaan naar fossielen, watervallen en een piramide.

Na een rit van zo'n half uur kwamen we aan bij Wadi El-Rayan, om vervolgens op de eerst nog geasfalteerde weg verder te rijden, na circa 20 minuten volgt dan de afslag naar rechts richting de Wadi El-Hitan, dit is een paleontologische site liggend in de Wadi El-Rayan op circa 150 kilometer ten zuiden van Caïro.

De weg die je dan opdraait is een verharde zandweg dwars door de woestijn van circa 35 km, het beste is om dit met een 4WD te doen, maar die hadden we niet bij ons en we waagden de gok dus maar en daar ik dit verhaal nog kan schrijven is het blijkbaar allemaal goed gegaan. Het was wel een hobbelige rit maar de beloning aan het eind was zeker de moeite waard.

In de vallei, die in 2005 op de werelderfgoedlijst van UNESCO is opgenomen, liggen honderden miljoenen jaren oude fossielen van de vroegste walvissoorten.
De eerste walvisfossielen werden in 1902-1903 ontdekt. De fossielen onthullen de laatste stadia, het verdwijnen van de achterste ledematen van hoe de walvis zich ontwikkelde van een landdier tot een zeezoogdier.
De walvissen hadden reeds de gestroomlijnde vorm van de huidige walvissen maar vertonen ook nog primitieve kenmerken in de schedel- en tandstructuur. De walvisvallei is de belangrijkste site ter wereld waar deze evolutie te zien is. Andere fossielen in de vallei maken het mogelijk om ook de leefomgeving van de walvissen te reconstrueren.
Aangekomen om 0815 uur in de vallei bleek dat we nog iets te vroeg waren, openingstijden zijntussen 0900 en 1500 uur, de beheerder moest derhalve nog even gewekt worden, maar dat vond hij blijkbaar niet erg want zo vaak zag hij geen andere mensen.
Allereerst dienden we een kijkje te nemen naar de film over de Wadi in de filmzaal met aansluitend een bezoek aan het museum.

Klik op de afbeelding om meer te zien.

Na het museum bezoek was het tijd om de woestijn in te trekken om de 18 plekken te bekijken waar de fossielen zijn ten toon gesteld voor het publiek. Aangezien je dwars door de woestijn heen moest was ik blij dat ik in de winter hier was, want ik kan me zo indenken dat de temperatuur in de zomer hiet nogal aan de hete kant zal zijn.
De wandeling is ongeveer 2 à 3 km lang en zeker de moeite waard, maar oordeel zelf aan de hand van de foto's.

Klik op de afbeelding om meer te zien.

Whow dat was weer een aparte ervaring fossielen in de woestijn, wie had dat gedacht. Ben blij dat ik de moeite heb genomen om dit te gaan aanschouwen, dat pakken ze mij niet meer af.

Dan is het nu tijd om de watervallen van Wadi El-Rayan op te gaan zoeken, inmiddels was er ook een inspecteur gearriveerd en die was zo vriendelijk om met ons mee te rijden zodat we geen verkeerde afslag konden nemen.

Wadi El-Rayan is een uniek beschermd gebied in El-Fayoem van zo'n 1759 km², waarvan ongeveer 113 km² bestaat uit water in de diverse meren. Het gebied ligt ongeveer 65 km ten zuidwesten van Fayoem en ongeveer 80 km ten westen van de Nijl. De watervallen liggen tussen de twee grote meren in van respectievelijk 51 en 62 km² in omvang.
De watervallen worden beschouwd als zijnde de grootste in Egypte.

Klik op de afbeelding om meer te zien.

Zo na deze prachtige watervallen eerst even wat gegeten en gedronken aldaar om vervolgens de reis voort te zetten richting Meidoem om een oude bekende uit 2012 op te zoeken en indien er nog tijd over is ook nog even naar El-Lisht te gaan..........

De piramide te Meidoem, is de piramide van Hoeni, althans dat wordt nog steeds vermeldt op het bord bij de ingang. De geleerden zijn echter onderwijl in de veronderstelling dat deze piramide aan Snofroe toebehoort net zoals de rode en de knikpiramiden te Dahshur. Dit houdt dan weer in dat men de begrafenissite van Hoeni (nog) niet weet, m.a.w. die moet dan nog gevonden worden.
Tijdens mijn reis in 2012 was ik hier ook al geweest, maar ik heb absoluut geen spijt om hier voor de tweede keer te zijn, het blijft een imposante gewaarwording om hier te mogen zijn.
Oorspronkelijk was deze piramide ±93 à 94 meter hoog met zijden van 137 meter.

Klik op de afbeelding om meer te zien.

Heb je er nog niet genoeg van en wil je mijn foto's uit 2012 van de piramide en de mastaba zien, klik dan hier, dan wordt je doorverwezen naar het verslag wat ik destijds heb gemaakt.

Inmiddels was het half vier geworden en wilden we ons haasten om naar de piramiden van El-Lisht te gaan, echter Olette, mijn reisleidster en de chauffeur hadden uitgebreid gesproken met de politie en de militairen en die vertelden dat alles om 1600 uur dicht gaat alsmede dat El-Lisht gesloten is, dit namen we dan maar ter kenninsgeving aan. Gezien de tijd besloten we toen maar om ons hotel in Beni Suef op te gaan zoeken want morgen is er weer een dag.
Het City Center hotel te Beni Suef was een verademing vergeleken bij het hotel in Fayoem, de ontvangst was zeer hartelijk, de kamer was goed genoeg als ook het ontbijt. Omdat we relatief vroeg waren, hebben we afgesproken met onze gids voor morgen om ergens een biertje te drinken, iets wat niet overal zo maar kan in Egypte.
In een ander hotel gerund door niet-Egyptenaren hebben we vervolgens heerlijk even wat gedronken en uitgebreid gesproken over wat ons morgen te wachten staat en dat blijkt weer aardig wat te zijn.

Tot morgen.